این شخص در اثبات اباطیل خود میگوید در آیه ۹ سوره حجرات خدای متعال میفرماید :
« و اگر دو طایفه از مومنان با هم بجنگند ٬ میان آن دو را اصلاح دهید ............»
در ادامه شبهه کننده میگوید ذیل این آیه امام صادق صلوات الله علیه در روایتی فرموده تاویل این آیه در جنگ جمل روشن شد.
یعنی سپاه آن زن و دشمنان امیرالمومنین صلوات الله علیه بنابر تصریح این آیه شریفه و نیز روایت حضرت مولانا امام صادق صلوات الله علیه جزیی از مومنان به حساب آمده اند!!!
آدرس روایت مذکور کتاب اصول کافی جلد ۸ صفحه ۱۸۰ حدیث ۲۰۲ بوده و در کتاب تفسیر البرهان نیز ذیل آیه شریفه آمده است
سوال حقیر این است که بنابر روایات صحیحه و متواتره در کتب شیعه و عامه ٬ دشمن حضرت امیرالمومنین ارواحنا فداه صراحتا دشمن حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و دشمن خدای متعال قلمداد شده و تصریح
فرموده اند که چنین شخصی کافر و جهنمی است.
حال آنکه بنابر این آیه شریفه و روایت مورد اشاره ٬ دشمنان امیرالمومنین در جنگ جمل طایفه ای از مومنان قلمداد شده اند !!!
این روایات چگونه قابل جمع میباشند؟
#پاسخ
در این شکی نیست که دشمن علی و اهل بیت علیهم السلام گرفتار شرک و کفر به خداوند است از این جهت که به اطاعت کسانی که خداوند #اطاعتشان را لازم شمرده است تن نداده و با آنان دشمنی کرده و عملا به دستور خداوند کفر ورزیده و توحید در اطاعت الهی را با شرک آمیخته است و طبیعتا در چنین حالتی اگر بمیرد ، به مرگ جاهلیت که جاهلیت کفر و شرک و نفاق است مرده است.
امام باقر علیه السلام فرمود ؛
« خداوند علی علیه السلام را به عنوان پرچم #هدایت در میان مخلوقاتش قرار داد ، هر کس معتقد به او باشد مومن است و هر کس او را انکار کند ، کافر است ، و هر کس نسبت به ولایت او جهل داشته باشد ، گمراه است ، و هر کس تن به اطاعت دیگری دهد ، مشرک است »
الکافی ج1 ص437
و #فرمود ؛
« دشمنان علی #مومن نبودند »
بحار الانوار ج32 ص327
پیامبر #گرامی فرمود ؛
« کسی که پس از من با علی #مخالفت و دشمنی کند کافر است »
بحار الانوار ج27 ص226
لذا در زیارت شریف جامعه کبیره می خوانیم ؛
«هر كه شما را انكار كند، كافر و هر كه با شما به جنگ برخيزد، مشرك است و هر كس شما را رد كند در پايين ترين درجه دوزخ است »
الفقیه ج 2 ص 613
این مضمون در روایات اهل #سنت هم مورد اشاره قرار گرفته است .
پیامبر گرامی خطاب به حضرت علی علیهما السلام فرمود ؛
« کسی که بمیرد و در دل کینه و #دشمنی تو را داشته باشد ، به مرگ جاهلیت مرده است »
مجمع الزوائد ج9 ص121
و یا #فرمود ؛
« اگر کسی از شما در میان رکن و مقام بایستد و نماز بخواند و روزه بگیرد اما با کینه و دشمنی اهل بیت خدا را دیدار کند ، به جهنم خواهد رفت ( چون گرفتار شرک و کفر به خداوند شده است )»
مستدرک الصحیحین ج3 ص148
مسلم و دیگران نقل می کنند که علی علیه السلام فرمود؛
« سوگند به خدایی که دانه را شکافت و مردمان را آفرید پیامبر چنین فرمود ؛ مرا جز مومن دوست ندارد و جز منافق دشمن نمی دارد»
صحیح مسلم ج1 ص86 _ فتح الباری ج7 ص58
از این روایات و نصوص متواتر شیعه و اهل سنت به وضوح اثبات می شود که دشمن علی علیه السلام از ایمان خارج شده و وارد عنوان کفر و نفاق شده است .
حال شبهه افکن که مدعی است دشمنان علی علیه السلام ( ایجاد کنندگان جنگ جمل ) از ایمان خارج نیستند به این آیه شریفه استناد کرده که خداوند می فرماید ؛
« وَ إِنْ طائِفَتانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الْأُخْرى فَقاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ » « هر گاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند در ميان آنها صلح بر قرار سازيد و اگر يكى از آنها بر ديگرى تجاوز كند با طايفه ظالم پيكار كنيد تا به فرمان خدا باز گردد، هر گاه بازگشت (و زمينه صلح فراهم شد) در ميان آن دو بر طبق عدالت صلح بر قرار سازيد، و عدالت پيشه كنيد كه خداوند عدالت پيشه گان را دوست دارد. » ( حجرات 9 )
و این نقل از امام صادق علیه السلام را نیز دلیل قرار داده که حضرت در تفسير آيه «و اگر دو گروه از مؤمنان با هم بجنگند ...»- فرمود ؛
تأويل اين آيه درباره دو گروه در جنگ بصره (جمل) است. آنان مشمول اين آيه هستند و هم آنانند كه بر اميرالمؤمنين عليه السلام ياغى شدند و سركشى كردند و وظيفه آن حضرت جنگيدن با آنها و كشتنشان بود تا آن كه به فرمان خدا باز گردند و اگر برنگشتند، براساس كتاب خدا موظّف بود شمشير از آنان برندارد، تا آن كه به فرمان خدا گردن نهند يا از عقيده خود دست شويند؛ چرا كه آنان با ميل و اراده خود و نه با اجبار و كراهت، بيعت كرده بودند. اينان، همچنان كه خداوند متعال فرموده است، گروه ياغى اند. بر اميرالمؤمنين عليه السلام واجب بود كه هرگاه بر آنان چيره شد، با ايشان به عدالت رفتار كند، همچنان كه پيامبر خدا با اهل مكّه به عدالت رفتار كرد ، بر آنان منّت نهاد و بخشيدشان. اميرالمؤمنين عليه السلام نيز پس از پيروزى بر بصريان با آنان همين رفتار را كرد.»
الکافی ج 8 ص 180
در حالی که به این نکته توجه ندارند در فقه اسلامى در كتاب جهاد بحثى تحت عنوان قتال اهل البغى مطرح است كه منظور از آن ستمگرانى است كه بر ضد امام عادل و پيشواى راستين مسلمين قيام مى كنند، و براى آنها احكام فراوانى است كه در آن باب آمده است.
وسائل الشیعه ج 15 ص 80 باب 26
ولى بحثى كه در آيه فوق مطرح است مطلب ديگرى است و آن نزاع و كشمكشهايى است كه در ميان دو گروه از مؤمنان رخ مى دهد، و در آن نه قيام بر ضد امام معصومى است، و نه قيام بر ضد حكومت صالح اسلامى، هر چند بعضى از فقها يا مفسران خواسته اند از اين آيه در مساله سابق نيز استفاده كنند .
ولى به گفته" فاضل مقداد" در" كنز العرفان" اين استدلال خطا است .
کنزالعرفان فی فقه القرآن ج 1 ص 386
چرا كه قيام بر ضد امام معصوم موجب كفر است در حالى كه نزاع ميان مؤمنان تنها موجب فسق است نه كفر، و لذا قرآن مجيد در آيات فوق هر دو گروه را مؤمن و برادر دينى يكديگر ناميده است، به اين ترتيب احكام" اهل بغى" را نمى توان به اينگونه افراد تعميم داد.
تفسیر نمونه ج 22 ص 170
و اگر در آن روایت ، امام صادق علیه السلام ، اهل جمل را مشمول آیه دانسته اند ، به اعتبار قبل از بغی و شورشان بر امام معصوم علیه السلام بوده است که می توانستند خود را به عنوان مومن ( هرچند مومن ظاهری ) معرفی کنند ، اما پس از بغی و شورش ، دیگر مصداق مومن نیستند ، چنان که خداوند می فرماید ؛
« يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَه...» « اى كسانى كه ايمان آورده ايد هر كس از شما از آئين خود باز گردد (به خدا زيانى نمى رساند) خداوند در آينده جمعيتى را مى آورد، كه آنها را دوست دارد و آنها (نيز) او را دوست دارند ...» ( مائده 54)
روشن است که مرتدین در حال ارتداد دیگر مومن محسوب نمی شوند ، اما خداوند آنان را به اعتبار قبل از ارتدادشان ، مومن محسوب کرده و نکاتی را متذکر می شود .
البضاعه المزجاه ج 2 ص 595
گذشته از آنکه در سند روایت « علی بن ابی حمزه » وجود دارد که واقفی مذهب بوده و نقل های متعددی در واقفی بودن و ذم او وجود دارد ، لذا روایت مذکور ، سندا هم قابل اعتماد نیست .
مستدرکات رجال الحدیث ج 5 ص 281
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : یک شنبه 8 دی 1398 | 23:14 | نویسنده : مهدی صیادی |